۱۱ مورد تاریخی که هنوز در زندگی روزمره با آنها سر و کار داریم
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۷۱۶۲۲۳
در این گزارش با تاریخچه مواردی آشنا میشوید که احتمالا تا پیش از این تصور میکردید جدید هستند در حالی که تاریخ چیز دیگری می‌گوید.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، قدمت سیاره زمین در حدود ۴.۵ میلیارد سال تخمین زده شده است. در تمام این سال‌ها گونه‌هایی از موجودات زنده پدیدار شدند، سپس از بین رفتند.
تکه‌های زمین به هم پیوستند و قاره‌های جدیدی را تشکیل دادند در حالی که بعضی‌ها نیز از یکدیگر جدا شده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این حال موارد کمی باقی مانده اند که ممکن است امروز خیلی شیک و جذاب به نظر برسند، اما آنقدر قدیمی هستند که شاید تعجب کنید. در ادامه گزارش لیستی از این موارد را جمع آوری کرده ایم که در واقع قدیمی‌تر از آن چیزی هستند که فکر می‌کنید.
۱- پله برقی: پله برقی از قرن نوزدهم وجود داشته است. در سال ۱۸۵۹ اولین طرح پله برقی توسط ناتان ایمز به نام پله برقی چرخان ثبت شد، در حالی که اولین مدل توسط جسی ویلفورد رنو در سال ۱۸۹۶ ساخته شد.
دستگاهی که افراد را قادر می‌سازد تا بین طبقات بدون هیچ گونه تلاش عضلانی حرکت کنند. طرح ناتان فقط روی کاغذ باقی ماند و هرگز به نمونه اجرایی بدل نشد.
در سال ۱۸۹۲، جسی ویلفورد رنو طرح خود را برای پله برقی ثبت کرد. چهار سال بعد او موفق به تولید نمونه اولیه ماشین حمل و نقل شد که یک سکوی منحنی بود و با ظرفیت ۳ هزار نفر در ساعت افراد را به سمت بالا انتقال می‌داد.
۲- گرمایش مرکزی: سیستم گرمایش مرکزی قدمتی به اندازه تمدن یونان و بیش از ۲۳۰۰ سال دارد. رومی‌ها سیستم گرمایش مرکزی خود را توسعه دادند طوری که گرما را از یک کوره سوزان و از طریق حفره‌ها و مجاری زیرزمینی منتقل می‌کرد، اما مفهوم سیستم گرمایش مرکزی مدرن در سال ۱۷۹۳ به ویلیام استرات نسبت داده می‌شود.
او سیستمی اختراع کرد که هوا را از طریق یک کوره بزرگ گرم و سپس آن را در سراسر ساختمان از طریق کانال‌های مرکزی توزیع می‌کرد. یونانیان باستان اولین کسانی بودند که این مفهوم را در حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد در معبد آرتمیس به کار بردند.
گرمای آتش از طریق دودکش‌هایی که در زیر زمین حفر شده بودند به داخل اتاقک‌های معبد منتقل می‌شد. بعدها، رومی‌ها سیستم گرمایش مرکزی را در زیر طبقات ساختمان‌ها ایجاد کردند که به عنوان "hypocaustum" شناخته می‌شود.
در این سیستم هوا در یک بخاری گرم و سپس از فضا‌های خالی زیر زمین عبور کرده و از طریق لوله‌ها وارد اتاق‌ها می‌شود. از این سیستم در حمام‌ها و ویلا‌های بزرگان واقع در استان‌های شمالی استفاده می‌شد.
۳- فندک: اولین فندک معروف به لامپ Döbereiner، حدود ۱۹۷ سال پیش ساخته شد و از آنجایی که اندازه آن بزرگ بود و استفاده از آن خطر داشت هرگز به شهرت نرسید نشد.
یوهان ولفگانگ دوبراینر شیمیدان آلمانی این فندک را اختراع کرد که در آن یک واکنش شیمیایی بین روی و اسید گوگرد هیدروژن تولید می‌شد که در طبیعت قابل احتراق است و با شعله‌ای سبک می‌سوزد. در قرن نوزدهم فندک‌های کوچک و قابل حمل تولید شدند.
۴- کوسه: قدیمی‌ترین فسیل کشف شده کوسه‌های بی دندان سنی معادل ۴۵۵ میلیون سال دارد که این گونه را ۲۰۰ میلیون سال از دایناسور‌ها پیرتر می‌کند.
البته فسیل‌های دیگری نیز پیدا شد که قدمت آنها به دوره دونین و ۴۱۰ میلیون سال پیش بازمی گردد و دانشمندان پذیرفتند اینها می‌توانند گونه‌ای از کوسه‌های باستانی باشند که دارای دندان هستند.
انقراض بزرگ حدود ۷۵ درصد از گونه‌های موجودات روی زمین در ۳۵۹ سال پیش اتفاق افتاد، اما کوسه‌ها به حیات خود ادامه دادند و پادشاه اقیانوس‌ها شدند.
۵- آب گازدار: آب گازدار قبل از تولید نوشیدنی‌های قدیمی مانند کوکاکولا و ۲۴۰ سال پیش در دهه هفتاد و قرن هجدهم پا به عرصه وجود گذاشت. فواید آب معدنی طبیعی باعث شد که برخی از شیمیدانان در سراسر جهان از قرن هفدهم برای تقلید از کیفیت آن، آب گازدار تولید کنند.
در سال ۱۷۷۲، جوزف پریستلی ماشینی را طراحی کرد که گاز را به آب پمپاژ می‌کرد. بر اساس این طرح، توماس هنری آب گازدار تولید کرد و پس از آن شیمیدان سوئیسی به نام جاکوب شوبی فروش آب گازدار را در سال ۱۷۹۴ آغاز کرد.
طعم آب گازدار دلیل محبوب شدن این محصول در بین مردم نبود بلکه فواید پزشکی و سلامتی را عامل اصلی دانسته داند. این نوشیدنی حاوی برخی مواد محرک مانند قهوه، برگ کولا و گردو بودند.
۶- بنیاد نشنال جئوگرافیک: این موسسه ۱۳۲ ساله است و توسط ۳۳ مرد از رشته‌های مختلف علمی در ۲۷ ژانویه سال ۱۸۸۸ تاسیس شد. امروزه نشنال جئوگرافیک یکی از بزرگترین سازمان‌های غیرانتفاعی جهان در زمینه علم و دانش است.
این موسسه در ابتدا باشگاهی از کاوشگران نخبه و مسافران ثروتمند بود و بعداً به عنوان موسسه‌ای در جهت افزایش و انتشار دانش جغرافیایی به فعالیت خود ادامه داد.
در ابتدا مجله این بنیاد علمی خوانندگان و دنبال کنندگان زیادی نداشت، اما در سال ۱۸۹۹ فردی به نام گیلبرت گروسونور سردبیر آن شد و قالب مقالات را تغییر داد و عکس‌ها را اضافه کرد.
در عرض چند سال، خوانندگان مجله بسیار زیاد شد و عواید حاصل از فروش آن برای تأمین مالی پروژه‌های تحقیقاتی و اکتشافی علمی مصرف می‌شد.
۷- دستگاه کپی: اولین دستگاه فکس در جهان که ۱۷۸ سال پیش و با نام «چاپگر تلگراف برقی» مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۸۴۳، الکساندر پین اولین دستگاه کپی جهان را اختراع و ثبت کرد.
پین با الهام از دستگاه تلگراف، ماشینی طراحی کرد که می‌توانست با استفاده از سیگنال‌های الکتریکی تصاویر را روی سیم‌ها ارسال کند.
دستگاه فکس در طول زمان تکامل یافت و در سال ۱۹۶۴، ماشین Xerograph دوربرد توسط زیراکس اختراع شد که قادر بود در عرض ۶ دقیقه اسناد را به هر دستگاه فکس در هر نقطه از جهان ارسال کند.امروزه دستگاه‌های فکس تقریباً در تمامی دفاتر اداری وجود دارد و از آنها برای تبادل اسناد استفاده می‌شود.
۸- بیسکویت: اولین کوکی Oreo بیش از ۱۰۰ سال پیش در هوبوکن نیوجرسی و در قوطی‌های فلزی به قیمت ۲۵ سنت فروخته شد! شرکت ملی بیسکویت Nabisco، اولین بار بیسکویت Oreo را در سال ۱۹۱۲ به فروش رساند.
این نام به عنوان یک علامت تجاری در ۱۴ مارس ۱۹۱۲ ثبت شد. البته بیسکویت دیگری به نام Hydrox نیز توسط شرکت بیسکویت لوس ولز تولید شد.
بیسکویت Hydrox موفق‌ترین محصول Jacob بود و از آنجایی که Nabisco یک رقیب سرسخت به حساب می‌آمد، آنها بیسکویت‌هایی خوشمزه تری را روانه بازار کردند.
در ابتدا نتایج مطلوب و دلخواه شرکت Nabisco، به دست نیامد چرا که مصرف کنندگان آن را تقلید بدی از محصول هیدروکس می‌دانستند و سپس با کم رنگ شدن محصول آن، Oreo به بیسکویت محبوب در آمریکا تبدیل شد و همچنان بر بازار آن غالب است.
۹- لنز‌ها: ۱۳۷ سال پیش و در قرن نوزدهم اختراع شدند و ایده طراحی آنها بسیار قدیمی‌تر است، زیرا به زمان لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۸ باز می‌گردد.
اولین لنز بین سال‌های ۱۸۸۷ یا ۱۸۸۸ به لطف F.I. Muller و Adolf Fick برای اصلاح بینایی افراد کم بینا تولید شدند. با این حال، منشأ این اختراع به نوشته لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۸ با عنوان «دست‌نوشته چشم» برمی‌گردد که در آن استفاده از قطعات شیشه‌ای را به شکل نیمکره‌ای پر از آب پیشنهاد کرده بود.
۱۰- دستگاه‌های فروش خودکار: ریاضی دان و مخترع بزرگ اسکندریه دستگاهی برای توزیع آب در ازای پرداخت سکه اختراع کرد. سکه‌ای که در دستگاه گذاشته می‌شد به عنوان وزنه عمل می‌کرد و یک بازوی مکانیکی را به حرکت در می‌آورد که باز کردن دریچه به آب اجازه می‌داد از دستگاه خارج شود.
ماشین‌هایی در سال ۱۶۱۵ در انگلستان تولید شدند که تنباکو را در ازای سکه می‌فروختند. ماشین‌های خودکار پیچیده در سال ۱۸۸۳ توسط پرسیوال اورت اختراع شد. اگرچه در ابتدا از آنها برای توزیع کارت پستال استفاده می‌شد، اما به سرعت محبوب شدند و در مناطق عمومی و میادین برای فروش کارت پستال، پاکت نامه و روزنامه استفاده می‌شدند.
۱۱- فلاش مدرن: اگرچه این وسیله در سرویس‌های بهداشتی تا اواسط قرن نوزدهم رایج نبودند، اما اولین بار ۴۲۵ سال پیش توسط سر جان هرینگتون طراحی شد و ریشه عمیقی در تمدن روم باستان دارد.
مکانیسم فلاش در توالت‌های مدرن شاید یکی از مهم‌ترین اختراعات در زمینه بهداشت باشد که زندگی را آسان‌تر و تمیزتر می‌کند. در حدود ۲۶۰۰ سال قبل از میلاد در توالت‌های تمدن‌های دره سند در نواحی شمال غربی آسیا از سیستم زهکشی و آب برای خلاص شدن از فضولات استفاده می‌کردند.
نمونه اولیه توالت فلاش در سال ۱۵۹۶ توسط سر جان هرینگتون طراحی شد. این توالت حدود ۲۸ لیتر آب برای تخلیه زباله مصرف می‌کرد و ۲۰ نفر می‌توانستند از آن استفاده کنند، یعنی ۲۰ فلاش. سر هرینگتون اختراع خود را برای مادربزرگش ملکه الیزابت اول در کاخ ریچموند نصب کرد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه اشیای باستانی سیستم گرمایش مرکزی قرن نوزدهم آب گازدار پله برقی تولید شد سال پیش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۷۱۶۲۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا هیچ دستگاه نظارتی به داد مستاجران نمی‌رسد | اختیار آینده زندگی ما دست صاحبخانه هاست! | مستاجران به ناچار اجازه می‌دهند بر سرشان کلاه برود
به گزارش همشهری آنلاین ، فصل امتحانات فقط برای دانش‌آموزان و محصل‌ها ترسناک نیست. پدر و مادرهای اجاره‌نشین هم با نزدیک شدن به پایان بهار و سه ماه تابستان برای افزایش نرخ رهن و اجاره خانه‌شان دلهره می‌گیرند؛ نرخ‌هایی که یک شبه سر به فلک می‌کشند و تا آسمان هفتم می‌رسند؛ بدون هیچ نظارتی، بدون هیچ پاسخگویی.
اکثر خانواده‌های ایرانی به ویژه آنها که صاحب فرزند مدرسهای هستند تعطیلات تابستانی را برای جابجایی انتخاب می‌کنند و همین موضوع باعث شده بازار بنگاه‌های مسکن و املاکی‌ها با شروع گرمای تابستان داغ شود. این بازار داغ هرچند به مذاق صاحبخانهها و املاکی‌ها خوش می‌آید اما مستاجران را حسابی کباب می‌کند.
فصل ترسناک مستاجران
«سعید» جوان سی ساله و متاهل ساکن تهران که در منطقه ۱۸ سکونت دارد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر می‌گوید: «یک خانه ۶۰ متری در جنوب تهران را سال گذشته با دویست میلیون رهن و چهار میلون تومان اجاره ماهانه کرایه کردم. حالا موعد قراردادم نزدیک شده و صاحبخانه می‌گوید باید صد میلیون به رهن و ۱ک میلیون و پانصد هزار تومان به اجاره اضافه کنم.»
این جوان که درآمد کارمندی حدود ۱۵ میلیون تومانی دارد، ادامه می‌دهد: «سال گذشته یک سوم از درآمدم را برای اجاره و شارژ ساختمان می‌دادم و تقریباً ماهی ۱۰ میلیون برای باقی قسط‌ها و قبض‌ها و مخارج زندگی باقی می‌ماند. حالا قرار است ۱۰۰ میلیون به مبلغ رهن اضافه کنم! این یعنی باید سال پیش ماهی حدود هشت میلیون و سیصد هزار تومان پس‌انداز می‌کردم. چنین چیزی با این درآمد ممکن است؟»
او گلایه دارد که هیچ دستگاه نظارتی به داد مستاجران نمی‌رسد و هیچ قاعده منصفانه‌ای برای نرخ اجاره‌بها تعیین نمی‌شود. «با این وضعیت صاحبخانهها فقط اختیار ملک خود را ندارند. اختیار آینده ما هم دست آنهاست. صاحبخانه به من که مستاجرم فرصت زندگی نمی‌دهد. مستاجر باید امسال باید وام بگیرد که بتواند قراردادش را تمدید کند. سال دیگر باید پول قرض بگیرد که قسط قبلی و افزایش قیمت جدید را پرداخت کند. سال بعدی باید خانه‌اش را کوچکتر کند. سال بعدی لابد باید کلیه‌اش را بفروشد!»
«احسان» که حدوداً سی و سه ساله و ساکن شرق تهران است می‌گوید: «واقعیت این است که اگر زوج‌های جوان در قشر متوسط تا چهار پنج سال پیش خانه نخریده باشند، احتمالاً دیگر نمی‌توانند از زندگی اجاره‌نشینی فاصله بگیرند.»
این مرد جوان که روی ماشین کار می‌کند و به نظر می‌رسد درآمد اصلی خود را از تاکسی‌های اینترنتی به دست می‌آورد گلایه می‌کند: «خانه‌مان هر سال کوچکتر و قدیمی‌تر می‌شود. این بار به یک خانه در طبقه سوم بدون آسانسور ناچار شدیم اما می‌دانید؟ نکته عجیب این است که هرچه قدر انتظارمان را کم کنیم باز هم زورمان نمی‌رسد. حالا هم من و هم همسرم کار می‌کنیم تا شاید درآمد دو نفره‌مان کفاف زندگی را بدهد.»
این زوج که پنج سال است ازدواج کرده‌اند، فرزندی ندارند: «فکر می‌کردیم بعد از تمام شدن درس همسرم بتوانیم بچه‌دار شویم اما پیدا کردن خانه با فرزند خیلی سخت‌تر است. خیلی صاحبخانهها مخصوصاً ملک‌های کوچک زیر هفتاد متر، خانه‌شان را فقط به زوج بدون فرزند اجاره می‌دهند یا به ازای هر فرزند مبلغی به رهن یا اجاره اضافه می‌کنند!»
«داوود» که یکی از مستاجران مرکز شهر است در گفتگو با مهر می‌گوید: «صاحبخانه سرم منت گذاشته و گفته با ۴۰ درصد افزایش قیمت می‌توانم قرارداد را تمدید کنم اما یک ماه دیگر، افزایش نرخ زیر ۵۵ درصد نخواهد بود.»
او که دو فرزند ۷ و ۹ ساله دارد بنگاه‌های املاک را مقصر می‌داند: «صاحبخانه می‌رود از املاکی قیمت می‌پرسد و املاکی‌ها از حالا قول می‌دهند تا یک ماه دیگر افزایش قیمت‌ها به حدود هفتاد درصد می‌رسد. یک ماه دیگر شصت درصد قیمت‌ها را بالا می‌برند و اگر کسی هم چیزی بپرسد می‌گویند تازه قرار بود هفتاد درصد گران شود!»
او می‌گوید: «بازار مسکن خیلی بی‌رحم شده است. صاحبخانهها و املاکی‌ها دست به دست هم داده‌اند و هیچکس جلودارشان نیست. صاحبخانه من چند واحد مسکونی در تهران دارد؛ با اینکه سن و سالی ندارد و هنوز زیر پنجاه سال دارد کار نمی‌کند و فقط از طریق اجاره‌بهایی که دریافت می‌کند زندگی‌اش را می‌چرخاند. داشتن ملک مسکونی، تجارت شده و حالا برای خیلی‌ها محل ارتزاق شده است. البته اقتصاد ما این روش مسموم را به زندگی مردم تزریق کرده ولی همه اینها قشر متوسط و زوج‌های جوان را نابود می‌کند.»
مستاجران خوش‌شانس کدامند؟
بازار مسکن به وضعیتی دچار شده که مستاجران، خودخواسته و به ناچار اجازه می‌دهند بر سرشان کلاه برود، همان کلاهی که تا می‌خواهند از دست خلاص شوند یک سال دیگر هم سر آمده و زمان تمدید قرارداد رسیده و باید خوش‌اقبال باشند که کلاه جدیدی که قرار است بر سرشان برود اندازه‌شان باشد و ناچار نباشند دنبال خانه جدید بگردند.
چرا کلاه؟ چون در این ایام سرمایه‌داران و صاحبخانهها و البته بنگاه‌ها معاملات مسکن بهتر می‌توانند کیسه خود را پر کنند و این جیب مستاجران است که از پس‌انداز ناچیز یک سال خالی می‌شود. چه بسا دیده و شنیده شده صاحب خانه‌هایی منزل خود را خالی و بدون استفاده گذاشته‌اند تا در پیک شلوغی به بنگاه بسپارند یا در دیوار آگهی بزنند.
قربانیان چرخه تورم، چهار دهکی هستند که دیگر نه تنها پس‌انداز برای خرید خودرو یا مسکن برای‌شان آرزو شده بلکه حتی نمی‌توانند مطمئن باشند که سر موعد قرارداد، توان تمدید خانه‌هایشان را در سال جدید دارند.
در حالی که خانه‌های کوچک و بزرگ زیادی در تهران و کلان‌شهرها خالی هستند و قانون اخذ مالیات هم نتوانسته طمع صاحبخانهها شکست دهد. در حالیکه هنوز حدود ۶۰ هزار ملک خالی وارد چرخه عرضه و تقاضا نشده‌اند، بسیاری از مردم به دلیل افزایش قیمت‌ها به تدریج ناچار می‌شوند برای زندگی حاشیه‌نشینی و شهرک‌نشینی‌های اطراف شهرها را انتخاب کنند.
کلاه مستاجران پس معرکه است
«مرتضی عزتی» کارشناس اقتصادی مدتی پیش با توجه به حواشی افزایش کرایه خانه گفت: «دولت حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند اجاره خانه را کنترل کند. اجاره خانه در ایران بدون در نظر گرفتن تورم مشخص می‌شود.»
هرچند دولت سیزدهم قرار بود با ساخت ۴ میلیون مسکن، از سخت‌تر شدن تهیه مسکن برای زوج‌های جوان و مستاجران جلوگیری کند؛ اما زور تمام راه‌کارهایی که به کار بسته به تورم افسارگسیخته نرسیده است و نگاهی به بازار مسکن دست کم در تهران نشان می‌دهد صاحبخانهها بدون هیچ نظارت و قاعده‌ای، حداقل ۳۰ تا ۱۰۰ درصد اجارهب‌بهار را افزایش داده‌اند.
مسکن، به عنوان یکی از بی‌قاعده‌ترین حوزه‌ها به دست فراموشی سپرده شده و هر از گاهی شعار یا راهکاری غیر قابل اجرا درباره آن داده می‌شود. برای مثال سال گذشته شورای عالی مسکن که در تاریخ بیست و چهارم اردیبهشت ماه به ریاست رئیس‌جمهور برگزار شد، مصوب کرد که حداکثر نرخ افزیش اجاره بها در شهر تهران ۲۵ درصد، در کلان‌شهرها ۲۰ درصد و در سایر شهرها ۱۵ درصد خواهد بود. اما چیزی که نگذشت که در پایان بهار و آغاز تابستان ۱۴۰۲ مستاجران با نرخ‌های جدیدی مواجه شدند که هیچ رد و اثری از سقف افزایش در آنها دیده نمی‌شد.
در حال حاضر هم علیرغم آنکه با نزدیک شدن فصل جابجایی مستاجران، بوی گس گرانی همه جا را برداشته خبری از ورود دولت و مجلس برای چاره‌یابی یا چاره‌سازی نیست. بسیاری از نمایندگان مجلس در آستانه وداع از بهارستان هستند و جمع دیگری از آنها درگیر حاشیه جناح‌بندی‌های صحن و انتخاب هیئت رئیسه شده‌اند و از مسائل معیشتی مردم غافل.
کدام کاهش؟ کدام استمرار؟
با توجه به آخرین واکنش‌های دولت درباه مسکن نیز به نظر می‌رسد نگرانی چندانی نسبت به این موضوع وجود ندارد. سوم اردیبهشت وزارت راه و شهرسازی به یک گزارش رسانه‌ای واکنش نشان داد و در جوابیه‌ای به تحویل ۵۰۰ هزار مسکن تاکید شده و از اقداماتی نظیر تعیین سقف اجاره بها به عنوان دستاوردهای این وزارتخانه یاد کرده است.
بعد از آن نیز در تاریخ نهم اردیبهشت، رئیس جمهور در جلسه هیأت دولت ضمن «ابراز رضایت» از گزارشات مسئولان اقتصادی دولت درباره «کاهش تورم»، کنترل و کاهش رشد نقدیندگی و کاهش قیمت ارز، استمرار این روند را نیازمند کنترل و مراقبت ویژه دستگاه‌های مربوط دانست و در این راستا تشکیل منظم شورای اقتصاد و ستاد تنظیم بازار را ضروری دانست.
نکته قابل توجه این است که در دنیایی موازی، شرایط اجاره مسکن برای قشر متوسط و ضعیف، به ویژه در کلان‌شهرها به یک بحران شبیه شده است. کسی نمی‌تواند جلودار صاحب‌خانه‌ای باشد که به ملک خود به عنوان یک کسب و کار نگاه می‌کند و می‌گوید: «این هم راه امرار معاش ماست.» سامانه‌های مختلف هم نتوانسته‌اند مقابل بنگاه‌ها یمعاملات املاک بایستند.
در چنین شرایطی خبری از افزایش حقوق متناسب با گرانی مسکن هم نیست و کلاه کارگران و کارمندان بیش از همیشه پس معرکه است. تمام اینها باعث شده سبک‌های جدیدی از زندگی در جامعه بروز پیدا کند و آگهی‌های عجیب و غریب در فضای مجازی کم کم به یک موضوع عادی تبدیل شوند؛ اجاره پشت‌بام، اجاره زیرزمین و اجاره اتاق خواب نمونه‌هایی از این سبک زندگی جدید است.
یک اتاق خواب ۱۲ متری در محله «یافت‌آباد» واقع در غرب تهران با شرایط سرویس بهداشتی مشترک، بدون پارکینگ، بدون انباری و داخل حیاط، به قیمت ۲۰ میلیون رهن و ۴ میلیون اجاره داده می‌شود.
صاحب یک واحد ۹۰ متری واقع در مرکز شهر تهران حوالی تئاتر شهر که زیر همکف است و پارکینگ ندارد، ۷۰۰ میلیون رهن کامل به عنوان قیمت در نظر گرفته است.
اجاره یک پشت بام مسقف در جنوب تهران هم ماهانه ۵۰۰ هزارتومان اجاره دارد و ۱۵ میلیون تومان رهن.
اینها اسمش سیاه‌نمایی نیست
افزایش بی‌قاعده و دوباره نرخ اجاره بها صدای مستاجران را در شبکه‌های اجتماعی حسابی بلند کرده است و برخی از آنها در پلتفرم ایکس گلایه‌های خود را مطرح کرده‌اند. آنها با مطالبه از مسوولان، خواستار رسیدگی به وضع موجود هستند.
کاربری به نام محسن نوشته است: «اجاره و رهن خانه بسیار بالا رفته است، آیا نظارتی چیزی وجود دارد؟ کی به کیه؟ دولت و مجلس کجای قصه خوابیده‌اند؟»
فردی به اسم یاسر نیز با اشاره به اینکه مسوولان پاسخگو نیستند گفت: «اوضاع مسکن فاجعه شده است؛ اما مسوولین حاضر به پاسخگویی نیستند. من تا تیر فرصت دارم اما صاحب خانه تماس گرفته و اجاره و رهن را بالا برده است. خب ما از کجا بیاوریم؟ درست است صاحب خانه خرج دارد اما درآمد من مستاجر پس چی؟»
یک حساب کاربری به اسم مسعود از اضطراب نزدیک شدن به ماه قرار داد نوشته است: «کم کم روزهای طلایی (کمرشکن) جا به جایی مستاجران نزدیک می‌شود. کاش مسوولین فکری هم به حال مستاجران و ساماندهی اجاره خانه‌ها می‌کردند. واقعاً این چندماه برای مستاجران روزگار پر استرسی است. بنگاه‌داران که عامل اصلی گرانی مسکن هستند همیشه به نفع.... موضع می‌گیرند.»
گروهی نیز از افزایش ۴۰ تا ۵۰ درصدی اجاره خانه‌ها گفتند و سفره دل‌شان را باز کردند. کاربری در این باره نوشت: «اجاره خانه‌ها دارد کمر مستاجرها را می‌شکند. حرف هم بزنیم می‌گویند یک محله پایین‌تر برو. تحمل این وضع خیلی سخت است.»
شهاب گفت: «صاحب خانه‌مان واحد ما را برای فروش گذاشته و به من هم گفت دنبال خانه باشم.الان رفتم بنگاه تا قیمت خانه‌ها دستم بیایید الان فقط می‌توانم بگویم چه جالب! ۸۰ متر خانه قدیمی ساز را ۲۰۰ میلیون تومان پیش و ماهی ۱۸ میلیون اجاره گذاشته‌اند. همان منطقه ۱۸ ای که آقا رییسی تشریف آورده بودند.»
کاربر دیگری به نام مستور نوشت: «اجاره خانه را با درآمد و حقوق‌ها که می‌سنجم، مستاجر نه تنها جای پیشرفت ندارد بلکه حق زندگی هم ندارد…»
نوید گفت: «قرارداد خانه را تمدید کردم. تا امسال ده تومان اجاره خانه می‌دادم؛ از اردیبهشت باید ۱۵ تومان بدهم. تازه از صاحب خانه هم بابت انصافش ممنون هستم اما حقوق من چند درصد افزایش داشته است؟ بله، ۲۰ درصد.»
مصطفی هم یادآوری کرد که با قیمت‌های رهن و اجاره کنونی چند سال قبل می‌شد خانه خرید. او گفت: «وضعیت قیمت خانه برای اجاره افتضاح شده است به گونه‌ای که با قیمت ودیعه اجاره خانه در هر منطقه کمتر از ۵ سال پیش می‌توانستی خانه بخری.»
کاربر دیگری به نام محمدرضا نوشت: «برای اجاره یک واحد ۷۱ متری ده سال در محله مشیریه (جنوب شرقی) تهران، شما باید ۱۸۰ میلیون پول پیش جور کنید و ماهانه ۹ میلیون تومان پول اجاره بدهید. حقوق یک کارگر حدود ۱۳ میلیون تومان است. رفت و آمد، خورد و خوراک، بهداشت و درمان و… چه می‌شود.» این کاربر در یک پی‌نوشت تاکید کرد: «اینها اسمش سیاه‌نمایی نیست!»
یک حساب کاربری دیگر به اسم آذر نوشت: «ما اقشار پایین و کارمند و مزدبگیر و کارگر، هر سال از یک آرزوی‌مان کم کردیم تا بتوانیم ادامه بدهیم. از خانه و ماشین شروع شد؛ تا طلای عروسی و اجاره خانه کوچکتر و جهار کمتر.»
سیاست فرزندآوری؛ معیشت فرزندنیاوری
با توجه به آنچه کارشناسان و سیاست‌گذاران کشور اعلام کرده‌اند، خانواده‌های ایرانی به ویژه زوج‌های جوانی که فرزند ندارند یا تک فرزند هستند، باید به فرزندآوری تشویق شوند. میانگین سنی جمعیت کشور در وضعیت نگران‌کننده‌ای است و شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور در راستایی باشد که سیر نزولی جمعیت جوان کشور را متوقف کند.
اما به نظر می‌رسد شرایط معیشتی فعلی به ویژه در کلان‌شهرها اوضاع را به سمتی می‌برد که زن و شوهر هر دو ناچارند برای گذران زندگی شاغل باشند و باز هم آخر ماه هشت‌شان، گروی نه‌شان باشد. هرچند فرزندآوری صرفاً به اقتصاد مربوط نیست و ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی در بر دارد اما نمی‌توان انکار کرد شرایط معیشتی تاثیر قابل توجهی بر این موضوع دارد.
کد خبر 848152 منبع: مهر برچسب‌ها قیمت مسکن و زمین خبر مهم مسکن اجاره
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت